تو را بهانه گرفته دلم بهانه ی تو

تو را بهانه گرفته دلم بهانه ی تو

کنار خلوت کوچه کنار خانه ی تو

که تو بیایی و امشب مرا نگاه کنی

و من غزل بنویسم غزل ترانه ی تو

بیا که دختر مهتاب نور پاشیده

به روی من و حریر، شب و شبانه ی تو

چقدر حس قشنگیست پیش تو بودن

من و تو کنج دریچه...و چشم خانه ی تو 

                              شب – من و تو تمام است و نه ...ولی ...اما!

                                  ولی دوباره دل من...دلم بهانه ی تو